strona Januusa

Ta część jest adresowana do osób, które w chcą zorganizować sportową rywalizację w brydżu od podstaw, w warunkach oderwanych od profesjonalnych organizatorów po przebytych kursach i z uprawnieniami sędziowskimi. Nie zawsze ma się dostęp do takich osób, a nawewt jeśli tak, to nie zawsze można liczyć na ich zaangażowanie, które nie przekraczałoby Waszych możliwości zrekompensowania im poświęconego czasu.
Ale też, jeśli macie ochotę grać w brydża sportowego, to nie musicie  jechać na turniej do odległego miasta, gdzie takie imprezy się organizuje, i to zwykle nie za często. Wystarczy trochę chęci i możecie zagrać turniej we własnym środowisku, wciągając do gry znajomych i rodzinę. Taka gra, spotkania w większym gronie przy zielonym stolliku, może dostarczyć naprawdę dużo przyjemności, której nie znajdziecie na turniejach z udziałem nastawionych wyłącznie na sukces - i to nie zawsze w wymiarze sportowym - przeciwników.

Do przeprowadzenia każdego turnieju niezbędna jest przede wszystkim wiedza o ruchu par i zestawów pudełek w kolejnych rundach. Najlepszym źródłem jest książka Andrzeja Wachowskiego pt. "Techniki organizacji zawodów brydżowych". Informacje można znaleźć również na stronach internetowych (znam tylko zagraniczne). Mam nadzieję ten temat rozwinąć wkrótce.

Kolejny niezbędny element, to druki.  Służą do zapisu tego co się dzieje przy stoliku (protokoły rozdań, rozkłady). Druki można znaleźć w wielu miejscach, głównie na stronach regionalnych związków brydża sportowego. Proponuję zacząć od głównej strony PZBS.

Gdy turniej uda się Wam już szczęśliwie doprowadzić do końca - nikt nie pomylił miejsc i wszyscy rozegrali właściwe rozdania - wypada poznać ostateczne wyniki. Przy małym turnieju najprostszą metodą, szczególnie na "maksy", jest policznie wyników "na piechotę", tj. z kartką i długopisem. Ale można posiłkować się też bardziej wysublimowanymi narzędziami.
Dla swoich potrzeb opracowałem arkusze w formacie Excell, które nie tylko wykonują pracę obliczania wyników oraz przedstawiają je w formie nadającej sie do prezentacji, ale pozwalają również każdemu zainteresowanemu odpowiedzieć na pytanie "co by było gdyby...".  Tej funkcji nie mają żadne inne znane mi rozwiązania. Zapraszam do właściwej strony.

Trzeci wariant, to wykorzystanie narzędzi informatycznych na poziomie profesjonalnym. To też możliwe, wymaga tylko większego zaangażowania, czasem finansowego, ale może bardziej od strony poznania obsługi programu. W tym zakresie nie mam doświadczenia, ale sądzę, że warto zapoznać się z programem RPBridge, którego opis znajdziecie tutaj. Jeśli macie informacje o innych możliwościach, bardzo proszę o dopisanie ich w komentarzu do tego tekstu, pomogą innym.

Organizując turniej warto pokusić się o wprowadzanie rezultatów już w jego trakcie, jeśli są w ogóle takie możliwości. Przyśpieszy to ogłoszenie ostatecznych wyników, ale także może podkręcieć rywalizację, jeśli będziecie podawać wyniki na bieżąco.

Zupełnie inną kategorią jest miniturniej rozgrywany na jednym stole, gdy liczba graczy waha się pomiędzy 4 a 7. Brak wówczas bazy porównawczej, aby ocenić, czy uzyskany rezultat jest średni, czy od śrdniego odbiega i o ile. Zdanie się na ślepy los, który przydzieli nam dobrą kartę, ma swoje zalety, ale tylko jeśli lubimy hazard. Jeśli jednak przeważa w naszym granie duch sportowy, to możemy odwołać sie do tabel, które pozwalają ocenić, na podstawie kilku kryteriów, wartość uzyskanego rezultatu. Kryteria te dotyczą siły połączonych rąk i walorów układowych. Jak łatwo się domyślić, brak jest jednoznacznie sformułowanych parametrów i ocen. Jeśli poszukacie takich tabel, to je w internecie znajdziecie.