Kolejny, tym razem bardzo obszerny, fragment z Komunikatu Zarządu Pomorskiego Wojewódzkiego Związku Brydża Sportowego z 6 grudnia 2016 r., który z całą pewnością wielu graczom poszerzy zakres wiedzy n/t wlaściwego zachowania przy stoliku, a niektórym może nawet otworzy oczy na kwestie, o których do tej pory w ogóle nie mieli pojęcia.

*  * * * *

Brydż sportowy często określany jest również jako brydż porównawczy. Porównawczy w warunkach idealnych oznacza, że wszyscy mają identyczny dostęp zarówno do układów kart jak i do przepływających po obu stronach informacji.

Aby mieć pewność, że mamy do czynienia wyłącznie z pojedynkiem (porównaniem) umiejętności, doświadcznia i intelektów, staramy się stworzyć warunki w których możliwość przepływu informacji nieautoryzowanej będzie ograniczona do minimum. Ponieważ brydż jest dyscypliną kontaktową osiągnięcie warunków idealnych nie jest możliwe. Zarówno w grze na żywo jak i przez internet. Zakładamy z głębokim przekonaniem, że w imprezach brydżowych nie grają osoby świadomie grające nieczysto, a jakiekolwiek odstępstwa wynikają jedynie z powodów niezamierzonych, wszak człowiek nie jest automatem.

Nieuniknioną konsekwencją częstej gry z jednym partnerem jest tzw. lepsze porozumienie w parze. Nie wynika ono prawie nigdy z tajnej umowy, tylko jest konsekwencją natury człowieka i jest obecne zarówno w brydżu jak i w życiu zawodowym i prywatnym. Porównując to z inną dziedziną,obserwator zabiegu chirurgicznego nawet bardzo skomplikowanego, zapewne byłby zdziwiony, że chirug, asystenci, instrumentariusze, w sumie kilka osób pracują zazwyczaj w zupełnej ciszy. Nikt nic nie mówi, a wszyscy wiedzą jakie czynności zamierza wykonać operator i płynnie się do niego dostosowują.

Aby mieć pewność, że przepływ informacji ma charakter wyłącznie legalny należy bezwzględnie stosować się do poniższych zaleceń. Upowszechnienie się właściwych zachowań podniesie bez wątpienia poczucie czystości gry, natomiast zachowujący się mimo czytelnych instrukcji inaczej muszą być świadomi konsekwencji takich poczynań włącznie z posądzeniem o grę ciałem.

Obsługiwanie bidding-boksów

• Po rozpoczęciu gry (obejrzenie kart) nie należy zmieniać położenia bidding-boksu na stole.
• Kartkę wyjmujemy dopiero gdy jesteśmy na pozycji licytacyjnej.
• Nie wolno kartki przygotowywać wcześniej, dotykać, grzebać w bidding-boksie, wyciągać zielonej lub czerwonej innej niż najbliższa,.
• Kartki układamy od lewej strony, równolegle do krawędzi stołu, tak by tworzyły równy czytelny ciąg dobrze widoczny przez wszystkich graczy przy stole.
• Każdą kartkę, również (a może szczególnie) czerwoną, dokładamy w takim samym tempie jak inne.
• Zabronione jest układanie kartek nieregularnie, oddzielnie lub na kupki, tworzenie z nich ząbków i wzorów, kładzenie w dowolnych miejscach na stole.
• Nie wolno walić kontrami (zwłaszcza gdy intencja kontry mogłaby być nieczytelna), ani żadnymi innymi kartkami.
• Nie należy dotykać i poprawiać kartek w czasie trwania licytacji, a także ich zwijać przed zakończeniem licytacji i przed pierwszym wistem. 

Posługiwanie się kartami

• Po policzeniu i ułożeniu kart należy trzmać je w stałej pozycji, najlepiej w sposób uniemożliwiający zajrzenie do nich przeciwnikowi, przez cały czas licytacji i wistu.
• Należy unikać składania i rozkładania kart, podobnie jak ich przekładania w czasie licytacji i wistu.
• Jakiekolwiek manewry kartami takie jak odkładanie na stół, ostentacyjna zmiana sposobu ich trzymania, są niedopuszczalne, a robienie tego zwłaszcza gdy partner podejmuje decyzję jest karygodne i niesportowe. 
• Zagraną kartę wistu (pierwszą zakrytą) należy kłaść zawsze w tym samym miejscu i w tej samej pozycji, najlepiej horyzontalnie. 
• Każdą zagraną kartę należy położyć i cofnąć rękę by była widoczna dla wszystkich graczy.
• każdą zagraną kartę należy kłaść w identycznym tempie, z równą siłą i w tym samym miejscu na stole. 
• W kolejności zagrania należy odłączyć jedną kartę przeznaczoną do zagrania i połozyć ją na stole; niedopuszczalne jest odłączanie kilku kart by zagrać jeszcze inną. 
• Po położeniu pierwszej karty przez wistującego i wyłożeniu kart dziadka, rozgrywający wstrzyma się ok. 20-30 sekund z dołożeniem pierwszej karty; drugi wistujący dokłada swoją kartę bez zbędnej zwłoki; tym bardziej nie wolno mu tego robić przed dołożeniem karty ze stołu bez względu na to jakie karty się tam znajdują. 
• Niedopuszczalne jest przytrzymywanie lub ustawianie zgranej karty w jakikolwiek sposób mogący sugerować przekazywanie informacji. 
• W czasie rozgrywki/wistu zagrane karty należy układać od lewej strony, horyzontalnie lewy oddane, wertykalnie lewy wzięte, tak by po zakończeniu rozdania łatwo było ustalić wynik. 
• Jakiekolwiek manewry zagranymi kartami przez wistującego (składanie, przekładanie, stukanie etc.) są przykładami gry nieczystej.

Informacje dla przeciwników

Przed przystąpieniem do gry pary stosujące nietypowe rozwiązania licytacyjne mają obowiązek werbalnego poinformowania o tym przeciwników, albo powinny posiadać kartę konwencyjną z widoczną informacją o nietypowym systemie licytacji lub obrony.

Zaskakiwanie przeciwników i uniemożliwianie im w ten sposób normalnej gry jest wysoce nieetyczne i niesportowe. Robienie tego wobec przeciwników mało doświadczonych wymagałoby jeszcze dosadniejszych określeń.

Przykładami takich nagannych zachowań jest stosowanie dwukolorowej podlimitowej drugoręcznej kontry wykorzystującej zakaz alertowania jakichkolwiek kontr. W tym wypadku obok rozchwiania bilansu stołu o czym wie tylko jedna strona dochodzą korzyści z wnioskowania negatywnego, również dostępne tylko jednej stronie.

W innym przypadku chodzi o otwieranie nietypowymi podlimitowymi dwukolorówkami asymetrycznymi stosowanymi fakultatywnie. Również i tym razem chodzi o niedostępność ewentualnego wnioskowania negatywnego dla jednej ze stron. Mimo nieco innego znaczenia otwarcia 1 trefl (włączony tzw. układ precision) otwarcie to nie jest już alertowane dodatkowo pogłębiając nierówny dostęp do informacji.

Na pytanie o znaczenie licytacji należy udzielać prostych, ale wyczerpujących odpowiedzi wyjaśniających ustalenia systemowe, oraz informacje wynikające z doświadczenia gry w parze. Pamiętać jednak należy, że wyjaśnienia są dla przeciwników, a nie dla partnera więc skorzystanie z okazji i poszerzenie wiedzy partnera o rozdaniu jest godne potępienia. Podobnie niedopuszczalna jest dyskusja na temat rozdania przy okazji pytań służąca równie nieetycznym celom.

Alerty i stopowanie

Każda odzywka nienaturalna, konwencyjna lub niosąca dodatkowe informacje musi być alertowana bez względu na to jak oceniamy poziom przeciwników.

Brak alertu na odzywkę konwencyjną (np. magister) oznacza, że odpowiedzi również nie powinno się alertować. Poniesiemy być może konsekwencje gdy przeciwnik miał jakąś akcję na odzywkę sztuczną, ale unikniemy przekazania nieautoryzowanej informacji.

Każdą odzywkę skaczącą należy poprzedzić stopem, po którym przeciwnik ma obowiązek odczekać 8-10 sekund przed położeniem swojej zapowiedzi.

Alertowania i stopowania dokonujemy zgodnie z regulaminem przy pomocy stosownych kartek licytacyjnych. Jeśli zamierzamy robić to głosem mamy obowiązek uprzedzić o tym przeciwników przed grą. Niedopuszczalna jest sytuacja gdy część alertów/stopów wykonujemy kartką, część głosem, innych wcale.

Wyjaśnianie licytacji i zadawanie pytań

Każda ze stron ma prawo do zadawania pytań o znaczenie licytacji. Prawo to nie jest jednak nieograniczone.

Nie należy zadawać pytań w następujących sytuacjach:

• gdy zalicytowana na dowolnej wysokości odzywka nie była alertowana, a ogólnie przyjmuje się że jest to odzywka naturalna,
• gdy nie znajdujemy się w kolejności licytacyjnej,
• gdy byliśmy stroną pasywną w licytacji, a decyzję odnośnie pierwszego wistu podejmuje nasz partner,
• gdy pytanie miałoby naprowadzić partnera na właściwą linię postępowania, niemożliwą do osiągnięcia innym sposobem.

Zadawanie pytań o znaczenie licytacji wskazane jest gdy informacje potrzebne są do podejmowania bieżących decyzji licytacyjnych.

Nieetyczne jest natomiast zadawanie pytań o znacznie licytacji w sytuacji gdy jesteśmy stroną pasywną w licytacji, a celem pytań jest albo wprowadzenie zamętu w wymianie informacji zwłaszcza par mniej zaawansowanych, albo uzyskana w ten sposób wiedza o niedoskonałości licytacji miałaby stać się podstawą do reklamacji gdy już będziemy znali cały rozkład i wynik rozdania.

Jedyną dopuszczalną formą zadawania pytań jest pytanie o znaczenie zapowiedzi alertowanej zadanie bezpośrednio po jej zalicytowaniu, poza tym pytanie może dotyczyć znaczenia całej licytacji, a w żadnym wypadku pojedynczej zapowiedzi.

Namysły i zmiana tempa gry

Truizmem jest stwierdzenie, że brydż jest grą dla ludzi myślących. Stąd oczywiste jest że tempo gry nie jest i nigdy nie będzie równomierne. Z wielu powodów.

Jedne decyzje podejmuje się łatwiej inne trudniej, inaczej myślą wyczynowcy, a inaczej grający sporadycznie i wyłącznie rekreacyjnie.

Gracze mniej zaawansowani nad prawie każdym posunięciem muszą się zastanawiać gdyż brakuje im rutyny, zawodnicy wyczynowi większość działań wykonują automatycznie, a myślą w sytuacjach gdy trzeba podjąć w miarę trudną decyzję, bo decyzje łatwe mają w małym palcu.

Stąd do namysłów par niedoświadczonych nie należy przywiązywać większej wagi. Z takiego namysłu można wysnuć jedynie wniosek, że przeciwnik myślał. Podejrzenie , że przekazał w ten sposób jakąś informację równie słabo grającemu partnerowi jest warte jedynie śmiechu i nie warto nawet tego uzasadniać.

Wysoko utytułowani zawodnicy powinni wiedzieć, że umiejętność wykorzystywania informacji z namysłow zarówno partnera jak i przeciwników pojawia się u grających systematycznie dość późno.

Interwencje wobec niezaawansowanych, poza sytuacjami ewidentnymi (np. pas pod długim namyśle, a partner nieoczekiwanie znajduje na kontrę z jedną lewą) powinny być podejmowane sporadycznie, natomiast akcje w wykonaniu zaawansowanych typu: najpierw pozornie silne sekwencje by wypchnąć przeciwników, a na koniec po zalicytowaniu przez nich mimo wszystko końcówki długi namysł by wyłączyć partnera ("nie mogłem skontrować ani licytować wyżej po takim długim namyśle") powinny być tępione z największą surowością. Niestety pokrzywdzeni w takich i podobnych sytuacjach nawet nie wiedzą, że zostali oszukani.

Znacznie poważniejszym problemem są właśnie namysły tych rutynowanych. O ile w grze przeciwko sobie wiele w ten sposób zrobić nie mogą bo przeciwnik nie pozwoli albo odpowie tym samym, w grze przeciwko słabszym mogą poprawić znacznie swój wynik.

Zapisywanie wyniku do pierniczka

Obowiązkiem pary NS lub stacjonarnej jest poprawne wpisanie kontraktu, karty pierwszego wistu i wyniku, a następnie podanie pierniczka do zaakceptowania wpisu przeciwnikowi.

Zdarza się że z pośpiechu, ale niestety w przypadku niektórych powtarzających się osób wpisywane są inne niż osiągnięte przy stole wyniki. W przypadku braku uzgodnienia wyniku ze względu na odmienną pamięć wydarzeń przy stole, powinny być uwzględniane roszczenia pary którą pominięto przy zatwierdzaniu wyniku.

* * * * *